Przed nami czas Wielkiego Postu, który rozpoczniemy w Środę Popielcową. W ten dzień w liturgii Kościoła dokonuje się obrzęd posypania głowy popiołem. Owy gest liturgiczny zawiera bogate znaczenie. Wśród różnych jego aspektów symbolicznych warto zwrócić uwagę, że jest on znakiem wyrażającym świadomość przemijania i kruchości życia ludzkiego

Rok liturgiczny przebiega w toku różnych okresów podkreślających i uobecniających poszczególne tajemnice zbawienia. Niedawno przeżywaliśmy czas związany z wydarzeniem Narodzenia Pańskiego, za kilka tygodni rozpoczniemy Wielki Post, teraz zaś trwamy w Okresie Zwykłym w ciągu roku

„To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce – bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione” (1J 1,1-2)

Oczekiwanie jest nieodłącznie związane z naturą ludzką zanurzoną w czasie. Człowiek żyjąc w wymiarze doczesnym doświadcza, że nieustannie czegoś potrzebuje, aby właściwie funkcjonować i osiągnąć szczęście. Doświadczenie różnych braków skłania człowieka do oczekiwania na dobra, które mogą zaspokoić jego potrzeby i pragnienia. Niektóre z tych dóbr jest on w stanie osiągnąć przy pomocy ludzkiego wysiłku

Różaniec święty jest duchową drogą prowadzącą do spotkania z Jezusem Chrystusem. Prowadzeni przez Matkę Bożą przemierzamy przez tajemnice różańcowe rozważając konkretne wydarzenia z życia Zbawiciela. Na tej drodze Maryja nie tylko wprowadza nas w scenerię kolejnej tajemnicy wyjętej z Ewangelii. Nie chodzi tutaj bowiem o same intelektualne przyswojenie faktografii ewangelicznej sceny, lecz o wejście w jej duchową głębię

Czas jest miarą wszelkich zmian dokonujących się w otaczającej nas rzeczywistości i w nas samych. Wszystko, co podlega szeroko pojętej zmianie zanurzone jest w czasie

Ludzkie serce rozumiane jako symbol duchowej głębi człowieka bije swoim właściwym rytmem, gdy jest zjednoczone z sercem drugiej osoby. W osamotnieniu przeżywa ono tęsknotę i głęboki ból, gdyż ze swej natury powołane jest do miłości w międzyosobowej relacji. W swej otwartości na inne serce dąży ono do zawiązania z nim więzi, aby przeżywać wzajemne obdarowanie miłością

Przeżywany obecnie okres Zmartwychwstania Pańskiego prowadzi nas w Liturgii przez szereg czytań biblijnych, które ukazują wiarę Apostołów w to, że Chrystus prawdziwie zmartwychwstał. Zdolni są oni do dawania gorliwego świadectwa o tej prawdzie mimo różnych przeciwności i prześladowań

Zmartwychwstały Chrystus opuścił grób, aby człowiek przestał tkwić w grobie beznadziei i rozpaczy. W mocy „Pierworodnego spośród umarłych” blask życia wkracza w ciemność i chłód ludzkiej egzystencji. Zwycięstwo Zmartwychwstania przezwycięża śmierć i ożywia człowieka nie tylko na końcu czasów w wymiarze cielesnym, ale dotyka swą życiodajną mocą ludzką duszę w codziennym kroczeniu po drodze życia

Nadchodzący czas Wielkiego Postu niesie ze sobą kolejną okazję do pogłębienia osobistej relacji z Jezusem Chrystusem. Na wielkopostnej drodze, która szczególnie sprzyja umocnieniu tej więzi, wielkie znaczenie ma praktykowanie ascezy. Polega ona na współpracy z Bożą łaską, aby zyskać nową wolność w korzystaniu z ziemskich dóbr i odpowiedni w stosunku do nich dystans

W oddaleniu po grzechu pierworodnym człowiek potrzebował ponownego spotkania ze Stwórcą, aby przyjąć dar nowego zjednoczenia. Same ludzkie wysiłki uniemożliwiały jednak osiągnięcie odnowionej jedności z Bogiem. Człowiek sam nie potrafił osiągnąć stanu pełnej relacji ze Stworzycielem. Potrzebna była więc Boska interwencja, aby mieć udział w doskonałej wspólnocie

Postawa czekania na spotkanie z jakąś osobą może wiązać się z różnymi, a nawet odmiennymi stanami ludzkiego serca. Z jednej strony można oczekiwać kogoś z radością i wewnętrznym pokojem, z drugiej zaś strony czekaniu może towarzyszyć smutek i lęk. Im głębsza znajomość i miłość do drugiej osoby, tym większa radość rodzi się w sercu tego, kto czeka

Jednym z centralnych tematów związanych ze świętowaniem rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości jest zagadnienie wolności. W wymiarze nie tylko narodowym, lecz także indywidualnym pojmowana jest ona w kategorii daru i zadania

Piękno i bogactwo miłości macierzyńskiej wyraża się na wiele sposobów. Matka, która prawdziwie kocha, żyje życiem swego dziecka. Noszące je w swoim sercu gromadzi ona wiele wspomnień ze wspólnie przeżytych chwil. Kochająca matka doskonale zna swoje dziecko i niejednokrotnie dzieli się z innymi przeżyciami płynącymi z jej głębokiej macierzyńskiej więzi

Czas odpoczynku dotyczy nie tylko regeneracji fizycznej i psychicznej, a więc wymiarów związanych z ciałem. Wpływa on także na ludzkiego ducha. Aby rzeczywiście odpocząć, nie wystarczy zadowolić się organizacją wakacyjnych, czy urlopowych udogodnień związanych z potrzebami ciała

„I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała” (Ez 36,26). Słowa te pochodzą z Księgi proroka Ezechiela i zawierają Bożą obietnicę dotyczącą odnowy ludzkiego serca. Wymaga ono bowiem uzdrowienia, gdyż stało się jak kamień wskutek utraty prawdziwego życia

Dnia 9 maja br. w naszej parafii Ksiądz Biskup Józef Szamocki udzieli młodzieży Sakramentu Bierzmowania. W związku z tym uroczystym wydarzeniem, podczas którego w sakramencie dojrzałości chrześcijańskiej Duch Święty w sposób szczególny obdaruje młodych ludzi swoimi darami, warto na nowo uzmysłowić sobie znaczenie Jego działania w życiu człowieka

Pragnienie życia wpisane jest w serce każdego człowieka. Na przestrzeni wieków podejmuje on starania, aby zabezpieczyć swoje życie przed chorobami, ubóstwem, kataklizmami, zagrożeniami militarnymi. Wśród różnych niebezpieczeństw ludzki wysiłek w trosce o życie staje się jednak bezskuteczny wobec problemu śmierci. Mimo postępu naukowego i technicznego człowiek przekonuje się o przemijalności swojego istnienia na tym świecie

W dniach 12-15 marca w naszej parafii odbędą się rekolekcje wielkopostne wraz z odnowieniem Misji Świętych. Poprowadzi je dla nas ojciec Piotr Paradowski OFM Conv. Msze Święte wraz z nauką rekolekcyjną będą sprawowane w pierwszym dniu (niedziela, 12 marca) według stałego porządku niedzielnego; w kolejne zaś dni (od poniedziałku do środy) w Lubawie o godz. 6.45, 17.00, 19.00, w Mortęgach o godz. 18.00

Wobec przeżywanego cierpienia można przyjąć różną postawę. Z jednej strony może pojawić się bunt, brak akceptacji bolesnej sytuacji i poczucie braku sensu doświadczanego bólu. Istnieje jednak możliwość innego odniesienia w stosunku do własnego cierpienia. Akcentuje się tutaj nie tylko postawę znoszenia bólu, aby psychologicznie zabezpieczyć się przed destruktywnym jego wpływem i ochronić się przed rozpaczą

Światłość ze Światłości, która istnieje odwiecznie w majestacie Trójcy Świętej, uniża się i wkracza w mroki historii ludzkiego życia jaśniejąc w betlejemskim żłóbku. Kontynuując zaś swą ziemską wędrówkę, idzie dalej, by po drodze wstąpić na Golgotę i zajaśnieć blaskiem zmartwychwstania. Całe to dzieło Światłości dokonało się dla mnie – zaciemnionego i tkwiącego w mrokach osobistej historii