W naturalny rytm życia ludzkiego obok czasu pracy wpisany jest wypoczynek. Stwarza on możliwość nie tylko regeneracji w wymiarze cielesnym w całej jego psychosomatycznej specyfice, ale umożliwia również czerpanie dobra dla sfery ludzkiego ducha. To właśnie w tej dziedzinie człowiek ma możliwość refleksji nad sensem swojego życia i wszelkich podejmowanych w tym świecie działań

W czerwcu w sposób szczególny skupiamy naszą uwagę na Sercu Wcielonego Syna Bożego. W nabożeństwach czerwcowych, podczas których modlimy się litanią do Serca Pana Jezusa, mamy okazję coraz bardziej wnikać w głębię miłości Zbawiciela, który pozwala na krzyżu przebić swe Serce, aby wypłynęła z Niego krew i woda jako ożywczy zdrój miłosierdzia

Siostry i Bracia. Tegoroczny miesiąc maj, oprócz ważnych dla naszego uświęcenia Nabożeństw Majowych niesie dla nas wiele dodatkowych, ważnych wydarzeń. 16 maja, w Święto Św. Andrzeja Boboli – Patrona Polski, rozpocznie się w naszej parafii peregrynacja kopii cudownego obrazu Świętej Rodziny. Od zeszłego roku peregrynuje on po naszej toruńskiej diecezji, od parafii do parafii

Siostry i Bracia!
Dzieląc się radością płynącą ze Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, życzymy Wam, aby czas Świąt Paschalnych i każdy dzień Waszego życia był nieustanną okazją do wzrastania w wierze, że śmierć na zawsze została pokonana i przez łaskę mamy udział w zwycięstwie naszego Zbawiciela

Człowiek nosi w sobie rany grzechu pierworodnego, który osłabiając ludzką naturę, naraził ją na uległość różnorakim pokusom. Jako skutek upadku pierwszych rodziców istnieje w człowieku potrójna skłonność do zła: pożądliwość oczu, pożądliwość ciała i pycha żywota (por.1J 2,16)

Człowiek został obdarzony naturalnym zmysłem wzroku, aby dzięki oczom jako organem cielesnym kontaktować się z otaczającą rzeczywistością tego świata. W naturze ludzkiej istnieje jeszcze inne, głębsze spojrzenie. Mówiąc metaforycznie (obrazowo) chodzi o wzrok duchowy, który dzięki odpowiedniej nadprzyrodzonej pomocy jest zdolny dosięgać rzeczywistości przekraczającej wymiar tego, co postrzegalne zmysłami

Panie, dziękujemy, że przyszedłeś i stałeś się tak bliski przyjmując ludzkie ciało. Przyszedłeś nas zbawić, odkupić nasze grzechy! Tak, wiemy o tym i dziękujemy… Przyszedłeś również po to, aby nauczyć nas żyć; żyć na ziemi dla życia wiecznego!

Adwent – czas oczekiwania i przygotowania na przyjście Jezusa Chrystusa.
Gdy ktoś wyraża chęć przybycia i zapowiada swoją wizytę, mogę przyjąć różną postawę w czasie oczekiwania na spotkanie. Zależy ona w dużej mierze od mojej osobistej relacji z osobą, która zamierza mnie odwiedzić

Dzień pierwszy i drugi listopada nazywane są często „dniami zadumy”. Wydaje mi się, że to takie określenie, które może nas odwieść od istoty przesłania uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego. Ludzie postoją nad grobami, powspominają dawne czasy, niektórzy pomodlą się i życie dalej toczy się jak toczyło… Oczywiście, nie neguję, wręcz przeciwnie – popieram zwyczaj odwiedzania w tym dniu cmentarzy, jeśli jest tam autentyczna, prawdziwa, tzn. z wiarą odmówiona modlitwa – to Bogu niech będą dzięki

Odmawiajcie Różaniec!
Jak echo rozbrzmiewają te słowa Matki Bożej wypowiadane w Lourdes, w Gietrzwałdzie, Fatimie i w wielu miejscach objawień Najświętszej Maryi Panny.

Myśląc o tym miesiącu przychodzą na pamięć dwa wydarzenia. Pierwsze radosne, choć okupione krwią polskiego oręża – Wiktoria Wiedeńska z 1683 r. i drugie smutne, również okupione krwią polskiego żołnierza i cywilów – zakończenie kampanii wrześniowej 1939 r.

Odpust Lipski, procesja Bożego Ciała i wiele innych wydarzeń religijnych, są okazją do zamanifestowania na zewnątrz swojej wiary. To prawda. Jednak musimy pamiętać, że te i inne zewnętrzne, bardzo ważne wydarzenia, winny wypływać i budować wewnętrzną postawę naszej duszy. Idziemy do Lip, miejsca wybranego przez Matkę Najświętszą nie po to, aby zaspokoić „swoje potrzeby”, ale by się umocnić, aby spotkać na sposób wiary żywą Osobę Chrystusa i Jego Najświętszej Matki

Czas szybko upływa. Rozpoczynamy kolejny miesiąc – czerwiec. Z Maryjnego maja wchodzimy w tajemnicę Bożej, nieskończonej miłości, której znakiem jest Najświętsze Serce Pana Jezusa

Pamiętamy wydarzenie z Wieczernika, kiedy Zmartwychwstały Pan ukazał się Apostołom. Nie było wówczas wśród nich św. Tomasza. Kiedy uczniowie Pana opowiadali mu o tym co zaszło podczas jego nieobecności, on nie dał im wiary. Kiedy Chrystus ponownie przyszedł do nich, św. Tomasz upadł przed Nim i wypowiedział słowa: "Pan mój i Bóg mój!", na co Zmartwychwstały rzekł: "Uwierzyłeś, bo Mnie zobaczyłeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli."

Dzisiejsza narracja neopogańska używając pięknych w swym wyrazie słów określeń, zwodzi ludzi. Od dziecka wmawia się człowiekowi, że skazany jest na sukces, ma myśleć pozytywnie i być optymistą. Można powiedzieć, że te czy inne słowa pięknie brzmiące, ciepłe i miłe dla ucha są swoistymi „dogmatami” współczesnego świata. Osobiście wolę umiejscowić je w zbiorze „usypiaczy sumienia i kontaktu z rzeczywistością”

Wolą Księdza Biskupa Ordynariusza ks. wikariusz Damian Kuna, z dniem 1 lutego br., został powołany na proboszcza parafii pw. Matki Bożej Różańcowej w Sumowie, w dekanacie brodnickim. Bóg zapłać Księdzu Kunie za Jego posługę w naszej Parafii. Życzymy miłości i otwartości serca dla nowych Parafian w Sumowie

Żeby zobaczyć w małym Dziecięciu Boga Odkupiciela – potrzeba było światła Wiary. Żeby ujrzeć w niewinnym, bezbronnym Maleństwie Mesjasza – potrzeba było światła Wiary.

My katolicy jesteśmy dobrymi teoretykami, znawcami wielu spraw, które dotyczą spraw wiary i religii. Wiemy, że Adwent jest radosnym czasem przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia oraz ponownego przyjścia Chrystusa w chwale – czyli paruzji. I z tą wiedzą przeżywamy kolejne Adwenty, Wielkie Posty itd.

Czym jest Świętość? Jest życiem w Bogu i z Panem Bogiem. Z reguły myślimy, że Święty to ktoś, kto żyje już w Królestwie Bożym i bezpośrednio doświadcza-widzi Pana. Słowo Boże uczy nas, że Królestwo Niebieskie jest i ma być budowane już tu i teraz jako przedsmak, droga przyszłych dóbr w Niebieskim Jeruzalem

Tak bardzo pragnę, aby każda moja Siostra i każdy mój Brat żyjący na ziemi lubawskiej pokochał modlitwę różańcową. Wiem i Panu dziękuję za to, że wielu towarzyszy ona każdego dnia. Żyjemy w trudnych czasach, często to sobie powtarzamy i bynajmniej nie po to, aby się przestraszyć i załamywać, ale dlatego aby wziąć się w garść, i nie dać się złu i złemu zwyciężyć. Dlatego Różaniec! – wielki dar i obrona!

We wrześniu przeżywać będziemy uroczystości I Komunii św. w Lubawie i w Mortęgach, w naszej Parafii. Z przyczyn wiadomych, uroczystości te nie odbyły się w wyznaczonym czasie. Nie mniej, nie zmniejsza to radości dzieci, rodziców i duszpasterzy, że Pan Jezus po raz pierwszy - wreszcie - przyjdzie do młodych serc