Jedność i wsparcie we wspólnym powołaniu
Jedność wspólnoty Kościoła Katolickiego jako jednego Mistycznego Ciała Chrystusa urzeczywistnia się nie tylko w łączności ochrzczonych pomiędzy sobą na Ziemi, ale rozciąga się poza wymiar rzeczywistości widzialnej. Zjednoczenie to w ramach jednej społeczności przynależących do Zbawiciela obejmuje zarówno wiernych, którzy pielgrzymują w życiu ziemskich drogą wiary, jak i wszystkich już zbawionych w Niebie oraz także tych, których dusze jeszcze potrzebują oczyszczenia w rzeczywistości czyśćca.
Oni wszyscy razem stanowią jeden Kościół, ale z uwzględnieniem Jego potrójnego wymiaru. W zależności więc od poruszanego eklezjalnego aspektu w teologii mówi się o Kościele walczącym (pielgrzymującym w doczesności, zmagającym się z pokusami i złem w otwartości na zwycięską miłość i łaskę Chrystusa), bądź o Kościele triumfującym (Święci w Niebie) lub też o Kościele cierpiącym (dusze w czyśćcu). Wszyscy razem w jednej wspólnocie uczestniczą we wspólnym powołaniu do świętości. Między tymi trzema poziomami istnieje niezwykła więź dzięki łasce Ducha Świętego, który od wewnątrz jednoczy całe Mistyczne Ciało Chrystusa.
W ramach tego zjednoczenia dochodzi do wzajemnego wsparcia, aby wszyscy mieli szansę osiągnąć świętość i pełne szczęście oglądania Boga twarzą w twarz. Wymiar Kościoła walczącego (pielgrzymującego na Ziemi) doznaje pomocy ze strony Kościoła triumfującego, czyli od Świętych w Niebie, którzy na czele z Matką Bożą wypraszają dla żyjących na tym świecie potrzebne łaski. Kościół cierpiący w czyśćcu zaś potrzebuje wsparcia od pozostałych członków Mistycznego Ciała, aby jak najszybciej cieszyć się zbawieniem.
Nadchodzące dni w sposób szczególny stają się okazją, aby ponownie uświadomić sobie istnienie wspomnianych trzech wymiarów wspólnoty Kościoła. Jako jedna Rodzina Boża jesteśmy za siebie wzajemnie odpowiedzialni w powołaniu do świętości. Dnia 1 listopada, przeżywając Uroczystość Wszystkich Świętych, wpatrujemy się w Kościół triumfujący, od którego czerpiemy nie tylko wzór świętości, ale również modlitewne wsparcie w jej osiąganiu. 2 listopada zaś, a więc w Dzień Zaduszny (Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych), nasza uwaga szczególnie kieruje się na Kościół cierpiący; na tych, którzy nie tyle czekają na piękne znicze, co bardziej na naszą modlitwę i przede wszystkim przyjętą z czystym sercem Komunię Świętą w ich intencji.
Dziękujmy Jezusowi Chrystusowi za ten szczególny czas i prośmy, abyśmy zawsze pragnęli świętości zarówno dla siebie samych, jak i dla innych, wypraszając dla nich z miłością potrzebne łaski we wspólnym powołaniu.
Ks. Marcin Kania
Więcej w >>>GLOS_NR_171.pdf
