W dniu 28 października 2015 roku, radni podjęli uchwałę w sprawie ustanowienia wyróżnienia „Zasłużony dla Miasta Lubawy” oraz określili zasady przyznawania tytułu. Według regulaminu „zasłużonym” może zostać osoba lub instytucja, która cieszy się nieposzlakowaną opinią oraz poprzez swoją działalność wpływa na rozwój i pozytywny wizerunek Lubawy. Z inicjatywą przyznania wyróżnienia może wystąpić burmistrz, grupa 10 radnych oraz mieszkańcy w liczbie co najmniej 50 osób.
Przyznawanie tytułu „Zasłużony dla Miasta Lubawy” określa regulamin. Wnioski z uzasadnianiem wyboru kandydata należy składać w sekretariacie urzędu miasta na formularzu, który jest załącznikiem do Regulaminu, w zamkniętej kopercie z dopiskiem ” Wniosek Zasłużony dla Miasta Lubawy”. Przypomnijmy, że wyróżnienia nadaje kapituła, której skład przedstawia się następująco: Jan Sarnowski – Przewodniczący Rady, Zdzisław Niesiobędzki – przedstawiciel Przedsiębiorców, Szymon Truszczyński pracownik MOK i środowiska artystycznego, Mirosław Kowalczyk - przedstawiciel oświaty, Henryk Meżykowski, radni- Jerzy Brodowski, Janusz Sobiechowski i Mikołaj Tański, Jacek Różański - dyr. OSiR i Joanna Szczepanek.
Do tej pory medale otrzymali: Tadeusz Jan Fac; Marek Liberacki; Stanisław Litwin; Marian Makszyński; Tadeusz Henryk Musiał; Zbigniew Andrzej Nikelewski; Dariusz Sapiński; Jan Szynaka; Piotr Truszczyński; Zdzisław Wierzbowski, Emilia Wojtacka oraz pośmiertnie Bernard Standara i Edward Pokojski.
26 sierpnia o godz. 13.00 w LCAS podczas XXXI nadzwyczajnej sesji taki tytuł przyznano: Romanowi Stanisławowi Jurkowskiemu, Andrzejowi Radzimińskiemu, ks. Mieczysławowi Rozmarynowiczowi oraz śp. Marianowi Januszowi Truszczyńskiemu.
15 radnych przez aklamację przyjęło uchwałę o nadaniu tym osobom tytułu „Zasłużony dla Miasta Lubawy”.
Po wystąpieniu burmistrza Macieja Radtke i Przewodniczącego Rady Miasta Jana Sarnowskiego, radni przedstawili uzasadnienie i dokonano wręczenia.
W dalszej części osoby wyróżnione podziękowały za docenienie i wyróżnienie. W imieniu profesora Mariana Truszczyńskiego głos zabrała córka brata Romualda Truszczyńskiego - Joanna Baranowska-Osmólska, która przekazała list od syna zmarłego Mariana Truszczyńskiego - prof Mirosława Truszczyńskiego, wybitnego informatyka prowadzący badania z zakresu teorii sztucznej inteligencji, który pracuje w University of Kentucky (Department of Computer Science).
Roman Stanisław Jurkowski (ur. 1956 w Białogardzie) - historyk, profesor nauk humanistycznych. Specjalizuje się w historii Polski, Rosji, Litwy i Białorusi XIX-XX wieku, stosunki międzynarodowe oraz historii powszechnej XIX-XX wieku. W 1979 ukończył magisterskie studia historyczne na Uniwersytecie Gdańskim. Doktorat obronił w 1999. Habilitował się w 2010. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 2017. Pełni funkcję kierownika Zakładu Historii Europy Wschodniej w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego. W 2012 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Otrzymał Nagrodę „Przeglądu Wschodniego” za rok 2009. Autorskie publikacje monograficzne:
Ziemiaństwo polskie Kresów Północno-Wschodnich 1864-1904: działalność społeczno-gospodarcza (2001)
Sukcesy i porażki: ziemiaństwo polskie Ziem Zabranych w wyborach do Dumy Państwowej i Rady Państwa 1906-1913 (2009)
Kowieński marszałek, grodzieński gubernator: kresowe początki kariery politycznej Piotra Stołypina (1889-1903) (2015)
Andrzej Radzimiński (ur. 4 kwietnia 1958 w Lubawie) – historyk, specjalizujący się w historii średniowiecza i naukach pomocniczych historii, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny, a w latach 2008–2012 rektor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, prezes Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
W 1977 ukończył liceum ogólnokształcące w Lubawie i podjął studia na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu. Po ich ukończeniu w 1981 podjął pracę nauczyciela historii w szkole podstawowej w Papowie Biskupim. Pracował tam do 1985, potem (w latach 1985–1988) był zatrudniony w Archiwum Państwowym w Toruniu. W 1987 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Tematem jego rozprawy była Kapituła katedralna płocka w XIV i I połowie XV wieku, a promotorem Janusz Bieniak. W 1988 został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Zakładzie Nauk Pomocniczych Instytutu Historii i Archiwistyki UMK.
Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1996 na podstawie rozprawy pt. Duchowieństwo kapituł katedralnych w Polsce XIV–XV wieku. Tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał w 1999.
Zawodowo związany z UMK, na którym doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego[1]. W latach 1995–1997 był zastępcą dyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki UMK, od 1998 do 1999 – dyrektorem tej jednostki. W latach 1999–2002 pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Historycznych, a od 2002 do 2008 prorektora UMK ds. dydaktyki (2002–2005) i ds. kształcenia i kadr (2005–2008). 28 marca 2008 został wybrany na rektora uniwersytetu
Zajmuje się historią Kościoła katolickiego w Polsce średniowiecznej, a także dziejami duchowieństwa w Zakonie Krzyżackim. Prowadził badania między innymi w Wiedniu i Berlinie. Współpracował z Instytutem Maxa Plancka w Getyndze. Trzykrotnie (1994, 1996 i 1999) był powoływany na członka Komisji Historii Porównawczej Kościołów przy Polskiej Akademii Nauk. W 2015 objął funkcję prezesa Towarzystwa Naukowego w Toruniu[2]. Autor około 300 prac naukowych, w tym kilkunastu książek i ponad dwudziestu tomów studiów
Ks. Mieczysław Rozmarynowicz ur. 1 stycznia 1950. Świecenia kapłańskie przyjął w maju 1974 roku Pelplinie. Pełni funkcję kanonika Honorowego. Przez 30 lat posługi w Lubawie włączał się w życie kulturalne i sakralne. Szczególne osiągnięcia i zasługi w dziedzinie konserwatorskiej kościołów św. Barbary, św. Anny i Sanktuarium w Lipach. Z jego inicjatywy wykonano prace konserwatorskie 2018-2020 w kościele św. Anny i odnowiono wiele elementów sakralnych (2018 -2021). Wcześniej dzięki pomocy Państwa wykonano prace konserwatorskie w kościele św. Barbary. Kustosz Sanktuarium w Lipach dokonał w latach 2015-2017 prace konserwatorskie, zrobił enklawę zieleni wokół Lip, gdzie wielu mieszkańców spędza czas i odpoczywa.
Marian Janusz Truszczyński (ur. 21 lipca 1929 w Lubawie, zm. 8 czerwca 2020 w Puławach) – polski lekarz weterynarii, profesor doktor habilitowany nauk weterynaryjnych, specjalizujący się w mikrobiologii weterynaryjnej i epizootiologii.
W 1953 roku ukończył studia na Wydziale Weterynaryjnym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. W czasie 1960–1961 był stypendystą Fundacji Rockefellera w USA. Od 1965 roku należał do PZPR. W latach 1972–2001 był dyrektorem Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach. Był też kierownikiem Zakładu Mikrobiologii. Członek wielu komitetów, między innymi Komitetu Mikrobiologii i Biotechnologii PAN, w latach 1973–1982 Wiceprezydent, a w latach 1982–2003 Prezydent Komisji Standardów OIE, gdzie istotnie przyczynił się do ujednolicenia metod laboratoryjnej diagnostyki chorób zakaźnych zwierząt. Autor wielu publikacji, podręczników (np. Bakteriologia weterynaryjna). Prowadził liczne badania nad wieloma patogenami zwierzęcymi, np. nad Salmonella spp., czy grzybami toksynotwórczymi. Opracował między innymi budowę antygenową włoskowca różycy. Laureat wielu nagród i odznaczeń, między innymi Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz trzech doktoratów honoris causa.
Zmarły był Wiceprezesem Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Lublinie i Członkiem Prezydium Polskiej Akademii Nauk.
Profesor Marian Truszczyński przebywając w Lubawie w latach 80 i 90 ubiegłego wieku, często odwiedzał Lecznicę dla Zwierząt w Lubawie, w której pracowałem. Zmarł 8 czerwca 2020 roku przeżywszy 90 lat. (mz)
foto mz
Zapraszam do wysłuchania materiału filmowego z obrad sesji.
