Każdy sakrament jest spotkaniem człowieka z żywym, żyjącym pośród nas i działającym Chrystusem. Nie jest to odtwarzanie żadnych, wcześniej ustalonych obrzędów, ceremonii.
Gdyby tak było to mielibyśmy do czynienia ze swoistym teatrem, czy najprościej rzecz ujmując – z folklorem. Pewnie, że, niestety, zdarza się takie podejście do sakramentów.
Wpisały się one tak mocno w naszą tradycję – i dobrze – że można na nie patrzeć na zasadzie pewnej konieczności, tzn. „każdy w mojej rodzinie był ochrzczony, przyjęty do I Komunii św., to i ja to samo uczynię z moim dzieckiem”. Tak myśląc gubimy istotę sprawy – Chrystusa.
