Dnia 26 września uczniowie klas III gimnazjum z Zespołu Szkół w Prątnicy brali udział w zajęciach terenowych na Mierzei Wiślanej. Zajęcia terenowe miały na celu zapoznanie uczniów ze środowiskiem przyrodniczym i ochroną środowiska na Mierzei Wiślanej, poznanie walorów przyrodniczych, historycznych i kulturowych Parku Krajobrazowego Mierzeja Wiślana. Celem było także poznanie gatunków roślin i zwierząt występujących na różnych siedliskach.

Ponadto chcieliśmy zapoznać uczniów z budową geologiczną, rzeźbą terenu w/w obszaru. Ponadto chcieliśmy   utrwalić wiadomości na temat form ochrony przyrody oraz pogłębić i utrwalić wiedzę o krajobrazie.
Naszym   celem było także podniesienie świadomości ekologicznej uczniów.

Wycieczkę dofinansowało Olsztyńskie Centrum Edukacji Ekologicznej ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska  i Gospodarki Wodnej w Olsztynie.
Fot. Organizator - Iwona Fidora oraz p. Małgosia Zielińska

Zajęcia odbywały sie w rezerwacie Mewia Łacha i Kąty Rybackie.

Rezerwat MEWIA ŁACHA
Rezerwat został powołany m.in. w celu ochrony miejsc lęgowych i żerowisk ptaków siewkowych. Wiele z nich zakłada gniazda bezpośrednio na piasku, a maskujące barwy jaj, później piskląt sprawiają, że trudno dostrzec ich obecność. Stąd, począwszy do 1 kwietnia w rejonie rezerwatu obowiązuje zakaz wstępu na plaże. W trakcie trwania sezonu lęgowego – wiosną i latem, obecność ludzi na tym terenie stwarza bowiem poważne zagrożenie dla gniazdujących ptaków i zniechęca je do podejmowania lęgów.

Ciągle płoszone przez spacerujących, poszukujących bursztynu i muszli turystów, odlatują w bardziej spokojne miejsca. Dopiero od 16 sierpnia plaże rezerwatu udostępnione są dla ruchu turystycznego. Ptaki wyprowadziły już młode i część z nich odleciała, zatem nie ma już zagrożenia ze strony spacerowiczów dla awifauny tego pięknego zakątka naszego Parku. Po przejściu ścieżki dydaktycznej, ogromną atrakcją jest spacer plażą do ujścia Wisły Przekop.

Atutem rezerwatu jest jego krajobraz, z jednej strony wydmy, z drugiej piaszczyste łachy wynurzające się z wód Zatoki Gdańskiej. Przy pomocy lornetki można na nich zaobserwować wypoczywające na nich ptaki, a przy odrobinie szczęścia foki. Bardzo często da się spotkać również biegusy, które sondują piasek w poszukiwaniu pożywienia na linii wody i lądu.

W ostatnich dniach pracownicy Parku prowadzili w tym rejonie zajęcia z licznymi grupami (250 osób) w zakresie sukcesji roślinnej i historii oraz roli szaty roślinnej na Mierzei Wiślanej, historii Wisły Przekop i genezy rezerwatu, a także rozpoznawania mięczaków morskich i słodkowodnych, których muszle można znaleźć na plażach w naszym regionie.

Zapraszamy zatem do rezerwatu „Mewia Łacha”, gdzie po sezonie lęgowym ptaków, można w całej krasie podziwiać zmienny krajobraz stożka ujściowego Wisły. Do ujścia najlepiej dostać się plażą od strony ścieżki dydaktycznej. Druga droga – kamiennym brzegiem nad Wisłą może już okazać się niedostępna z uwagi na wysoki stan wód rzeki.

Rezerwat KĄTY RYBACKIE
Rezerwat został utworzony na podstawie zarządzenia MLiPD z dnia 28.09.1957 r., w celu zachowania i ochrony naturalnego miejsca lęgowego kormorana czarnego Phalacrocorax carbo i czapli siwej Ardea cirenea. Obszar znajduje się na terenie gminy Sztutowo, w Kątach Rybackich (Nadleśnictwo Elbląg, Leśnictwo Kąty Rybackie). Powodem objęcia ochroną konfliktowego dziś gatunku była jego bardzo niska liczebność i zagrożenie wyginięciem.

Wielkość europejskiej i polskiej populacji kormorana zmieniała się na przestrzeni wieków. Ptak ten prawie zawsze był traktowany jako szkodnik rybacki. W rezultacie w wielu krajach wytępiono go doszczętnie, a liczebność w całej Europie spadła do tego stopnia, że w latach 40-tych XX wieku stał się gatunkiem rzadkim. Od tego momentu podjęto działania ochronne i kormoran zwiększał swoją liczebność i zasięg.

Gniazdowanie kormoranów na Mierzei Wiślanej odnotowano już w drugiej połowie XIX w. Duża kolonia mieściła się w okolicach Przebrna, a po jej zniszczeniu ptaki przeniosły się w sąsiedztwo Kątów Rybackich. Pod koniec XIX w. i ta kolonia przestała istnieć, najprawdopodobniej ze względu na prześladowania ze strony ludzi. Ptaki powróciły na Mierzeję pod koniec lat 40-tych XX w. Na początku gnieździły się tu tylko czaple, później dołączyły kormorany. W 1957 r. utworzono tu rezerwat ornitologiczny o pow. 10,79 ha.
W 1959 r. kolonia liczyła 117 par kormoranów. Obecnie jest to największa kolonia tego gatunku w Polsce i jedna z większych w Europie.

W związku z tym, że w ostatnich latach kolonia przesunęła się w kierunku zachodnim, wychodząc poza granice rezerwatu, w czerwcu 2000 r. powiększono powierzchnię rezerwatu do 102,54 ha, dodając do niego otulinę o pow. 62,86 ha.
W 2009 r. gniazdowało tu 8900 par kormorana. Rezerwat stanowi niewątpliwie jedną z największych atrakcji przyrodniczych w naszym kraju.

Materiał: Organizator