Od ulicy Kopernika w Lubawie w kierunku Lip, za zbiornikiem wodnym, przy ścieżce pieszo-rowerowej na lewobrzeżnym dopływie Drwęcy rzece Sandeli, pojawiły się bobry. Otrzymaliśmy taką informację od mieszkańca Lubawa oraz zdjęcia.
Bóbr jest gatunkiem chronionym, w Polsce podlega ochronie częściowej, przewidującej możliwość zmniejszenia liczebności populacji oraz pozyskiwania osobników.
Bobry to gatunek ziemno-wodnego gryzonia z rodziny bobrowatych. Uważa się go za największego gryzonia Eurazji: masa ciała dorosłego osobnika dochodzi do 29 kg, a długość ciała do 110 cm. Bóbr należy do nielicznego grona gatunków, które potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb. Dzięki wyjątkowo silnym siekaczom bobry potrafią ściąć bardzo grube drzewa, o średnicy nawet do 1 m. Do najbardziej charakterystycznych śladów funkcjonowania bobrów w środowisku należą budowane przez nie tamy i żeremia.
Zazwyczaj drzewo o grubości kilkunastu centymetrów jest ścinane w ciągu jednej nocy, do grubszych bobry powracają przez kilka nocy. Ścięte przez bobry drzewo najpierw zostaje pozbawione gałęzi, a następnie pocięte na kawałki używane później jako pale w konstrukcji tam. Ogryzione pędy i gałęzie są wykorzystywane do budowy żeremia. Najbardziej preferowane są topole, głównie osika, wierzby, w dalszej kolejności brzozy, leszczyny, olsze.
Istotna jest wielkość zgryzanych drzew. Najchętniej są to krzewy i młode drzewa, co podyktowane jest nie tylko smakiem ale i bezpieczeństwem. Najczęściej działania bobra można spotkać ok. 10 m od brzegu. Ślady nagryzania pozostające na podciętych z jednej strony drzewach kształtem przypominają muszle wykonane ostrym dłutem. Powstające w miejscach cięć wióry osiągają długość do 10 cm, szerokość do 3 cm i grubość do ok. 0,5 cm.
Zęby bobra tak jak u wszystkich gryzoni ostrzą się same, odrastają równie szybko jak się ścierają. Bóbr posiada dwie pary takich dużych, łukowatych 10-12 cm siekaczy - „strug” lub „ciosów” pokrytych warstwą pomarańczowego szkliwa.
Wyjątkowe w świecie zwierząt są zdolności inżynieryjno- melioracyjne bobrów. Bóbr to drwal, inspektor, architekt i hydrotechnik. Poprzez budowanie tam, żeremi i kanałów bobry tworzą coś w rodzaju samo utrzymujących się „gospodarstw”, w których przyrost masy roślin w stanowisku równoważy masę usuwaną przez bobry.
Dzięki takim budowlom wodnym zostaje spiętrzona woda, która pozwala na ukrycie podwodnych wejść do nor lub żeremi, swobodne pływanie, magazynowanie pokarmu na zimę, a w przypadku żerowania bobrów na lądzie i pojawienia się niebezpieczeństwa skraca drogę ucieczki.
opr. mz
foto nadesłane i mz
